Een ongeluk zit in een klein hoekje.

Dit verslag is wederom later dan de bedoeling was. Ik had een mooi verhaal geschreven, maar opeens was het weg. Dit werkt dus niet helemaal lekker. Ik was van plan om wat extra info erbij te zetten, maar dat is écht te veel werk en kost teveel tijd. Dus hier gewoon een verhaaltje.

Donderdag hebben we een wandeling gelopen bij Asbyrgi. Het is mistig en regenachtig, dus we trekken de regenbroeken aan. Handig met ritsen in de benen tot aan de heupen. Zo stap je makkelijk in met je bergschoenen [e-1f603]. Het is een wandeling door en over een kloof. Via trapjes en gezekerde touwen klimmen we omhoog. We lopen op de rotsen en na een stuk lopen kijken we in het einde van de kloof. Heel indrukwekkend hoe dit zo is ontstaan.

Als we het massief overgestoken hebben we uitzicht op een gletsjer rivier. De stenen zijn best glad door de regen en bagger onder onze schoenen. Hier zit een ongeluk in een klein hoekje. Martin glijd uit en laat z'n verrekijker door de lucht vliegen. Die gaat net niet de afgrond in, maar breekt wel in tweeën [e-1f60c]. Dat is zonde, zo aan het begin van deze reis. Had ik al gezegd dat we in de eerste dagen al 46 verschillende soorten gezien hebben?

Na 12,8 km komen we terug bij het informatiecentrum. Hier verkopen ze helaas geen verrekijkers.

We rijden nog even naar het eind van de kloof waar we een meertje gezien hebben vanaf boven. Hier is het ijzig koud en de sneeuw ligt nog op bepaalde plekken.

In dit meertje zien we grauwe franjepoten en IJslandse brilduiker. Zo, die staan mooi op de foto.

Een mooie tocht op een koude mistige dag. Zou het morgen beter zijn?